اقامتگاه زن:
تعیین منزل زن با شوهر است مگر خلاف آن شرط شده باشد( ماده ۱۱ قانون راجع به ازدواج مصوب ۲۳ مردادماه ۱۳۱۰ خورشیدی کمیسیون قوانین عدلیه)
در مواردی که زن ثابت کند ترک منزل به سبب خوف ضرر بدنی یا مالی است که عادتانمی توان تحمل کرد و در صورت ثبوت مظنه ضرر مزبور محکمه حکم بازگشت به منزل نخواهد داد و مادام که زن در بازنگشتن به منزل معذور است نفقه برعهده شوهر خواهد بود.( ماده ۱۲ قانون راجع به ازدواج مصوب۲۳ مرداد ماه ۱۳۱۰ خورشیدی کمیسیون قوانین عدلیه)
در مورد ماده فوق مادام که محاکمه بین زوجین خاتمه نیافته محل سکنای زن به تراضی طرف معین می شود و در صورت عدم تراضی محکمه با جلب نظر اقربای نزدیک طرفین منزل زن را معین خواهد نمود و در صورتی که اقربایی نباشد محکمه خود محل مورد اطمینانی را معین خواهد کرد.( ماده ۱۳ قانون راجع به ازدواج مصوب ۲۳ مرداد ماه۱۳۱۰ خورشیدی کمیسیون قوانین عدلیه)