قانون بلدیه مصوب دهم خرداد ۱۲۸۶ خورشیدی اولین قانونی بود که در خصوص مسائل شهری و شهرنشینی تنظیم و تنسیق یافت در بند ۲ این قانون وظایف بلدیه را به شرح ذیل اعلام می کند:
۱- اداره کردن آنچه اهالی شهر برای اصلاح امور بلدیه به موجب قانون می دهند
۲-اداره کردن اموال منقول و غیرمنقوله و سرمایه‌هایی که متعلق به شهر است.
۳- مراقبت در عدم قحطی آذوقه شهر به وسائل ممکنه .
۴- ساختن و پاک نگاه داشتن کوچه ها و میدان ها و خیابان ها از پیاده رو و کالسکه رو و باغ های عمومی و مجاری میاه و زیر آب ها و پل‌ها و معابر و غیره و همچنان روشن کردن شهر و تقسیم آب های شهری و مراقبت در تنقیه قنوات و پاکیزگی حمام ها.
۵- مراقبت در رفع تکدی و تاسیس دارالمساکین و دارالعجزه و مریض خانه ها و امثال آن .
۶- معاونت در اقدامات حفظ الصحه و حفظ دواب و حشم و تاسیس دواخانه ها و امثال آن.
۷- مواظبت در این که معابر شهری موافق نقشه معینی باشد و اقدامات مقتضیه بر ضد حریق و سایر بلیات سماوی و ارضی به عمل آید
۸- بیمه متعلق به شهر از حریق
۹- معاونت در تکثیر معارف و مساعدت در دایر نمودن کتابخانه‌ها وقرائتخانه ها و موزه ها و حفظ ومرمت مساجدومدارس وابنیه عتیقه.
۱۰- مساعدت با دولت در ساختن بازارها و نمایشگاه های تجارتی و کلیه مراقبت و رواج حرفت و تجارت شهر و دایر نمودن محل تشخیص اسعار و معاملات عمومی.
-دایره اقدامات بلدیه مختص به حدود شهر و اراضی متعلق به شهر است.
– انجمن و اداره بلدیه می‌تواند به اسم شهر بیع وشراء و هر گونه معاملات نمایند و به جاهای لازم شکایت کند و در محاکمات عدلیه اقامه دعوا نماید و مدعی و مدعی علیه واقع شود
-اراضی کوچه ها و میدان ها و پیاده‌روها ومعابر و رودخانه ها و سواحل رودخانه ها و زیر آب ها و غیره هرچند که متعلق به شهر است محل استفاده عموم ناس است
– وجوهی که اهل شهر برای مصارف بلدیه می دهند باید به حکم قانون باشد
-حاکم شهر باید مراقبت نماید که اقدامات بلدیه مخالف با این نظام‌نامه نباشد
– اداره بلدیه حق دارد که مهر معینی به اسم شهر داشته باشد.
مقصود اصلی تاسیس بلدیه حفظ منافع شهرها و ایفای حوایج اهالی شهر نشین است (ماده یک قانون بلدیه مصوب۱۲۸۶/۰۳/۱۰ خورشیدی)
(این قانون با ماده۷ قانون بلدیه مصوب ۱۳۰۹/۳/۳۰ خورشیدی منسوخ گردیده)