اتباع ایران نمی توانند تبعیت خود را ترک کنند مگر به شرط ذیل:
۱ _به سن ۱۸ سال تمام رسیده باشند
۲ _هیئت وزرا خروج از تابعیت آنان را اجازه دهد.
۳_ قبلا تعهد نمایند که در ظرف یک سال از تاریخ ترک تابعیت حقوق خود را بر اموال غیرمنقوله که در ایران دارا می باشند یا ممکن است بالوراثه دارا شوند ولو قوانین ایران اجازه تملک آن را به اتباع خارجه بدهد به نحوی از انحا به اتباع ایرانی منتقل کنند زوجه و اطفال کسی که بر طبق این ماده ترک تابعیت می نماید اعم از این که اطفال مزبور صغیر و کبیر باشند از تابعیت ایرانی خارج نمی گردند مگر اینکه اجازه هیات وزرا شامل آنها هم باشد.(ماده ۱۳ قانون تابعیت مصوب ۱۶ شهریور ماه ۱۳۰۸)

هر تبعه ایران که بدون رعایت مقررات فوق تابعیت خارجی تحصیل کند تبعیت خارجی او کان لم یکن بوده و تبعه ایران شناخته می شود ولی در حین حال کلیه اموال غیر منقوله او با نظارت مدعی العموم محل به فروش رسیده و پس از وضع مخارج فروش قیمت آن به او داده خواهد شد و به علاوه از رسیدن به مقام وزارت و معاونت و عضویت مجالس مقننه و انجمنهای ایالتی و ولایتی و بلدی و هرگونه مشاغل دولتی محروم خواهد بود.(ماده ۱۴ قانون تابعیت مصوب ۱۶ شهریور ماه ۱۳۰۸)