قوای مملکت ناشی از ملت است طریقه استعمال آن قوا را قانون اساسی معین می‌کند.( اصل ۲۶متمم قانون اساسی مصوب ۱۲۸۵ خورشیدی)
قوای مملکت به سه شعبه تجزیه می شود
اول قوه مقننه که مخصوص است به وضع و تهذیب قوانین و این قوه ناشی می‌شود از اعلیحضرت شاهنشاهی و مجلس شورای ملی و مجلس سنا و هر یک از این سه منشاء حق انشاء قانون را دارند ولی استقلال آن موقوف است به عدم مخالفت با موازین شرعیه و تصویب مجلسین و توشیح به صحه همایونی، لیکن وضع و تصویب قوانین راجع به دخل و خرج مملکت از مختصات مجلس شورای ملی است شرح و تفسیر قوانین از وظایف مختصر مجلس شورای ملی است
دوم_قوه قضاییه و حکمیه که عبارت از دست تمیز حقوق و این قوه مخصوص است به محاکم شرعی در شرعیات و به محاکم عدلیه درعرفیات .
سوم _قوه اجراییه که مخصوص پادشاه است یعنی قوانین و احکام به توسط وزرا و مامورین دولت به نام نامی اعلیحضرت همایونی اجرا می‌شود به ترتیبی که قانون معین می کند. (اصل۷۶ متمم قانون اساسی مصوب ۱۲۸۵ خورشیدی)
قوای ثلاثه همیشه ازیکدیگرممتاز ومنفصل خواهدبود.(اصل ۲۸متمم قانون اساسی مصوب ۱۲۸۵خورشیدی)