هرگاه مستخدمی به موجب ماده ۲۳ مستحق ترفیع رتبه شده و به واسطه نبودن محل به ترفیع نایل نگردد در حدود تفاوت بین حداقل و اکثر مقرری مقام خود اضافه حقوق دریافت خواهد نمود.(ماده ۲۵ قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۰۱/۹/۲۲ خورشیدی)
ترفیع رتبه بر دو قسم است رسمی و افتخاری.
ترفیع رسمی آن است که شغل معینی که مقامش یک درجه بالاتر از مقام شغل سابق مستخدمی باشد با مقرری آن شغل و رعایت مدلول ماده ۲۱ و ۲۳ به او رجوع شود.
ترفیع افتخاری آن است که در صورت عدم احتیاج وزارتخانه و نبودن محل برای ارتقاء رتبه رسمی پس از شش سال خدمت در رتبه مادون و رعایت مدلول ماده ۲۵ مقام بالاتری به عنوان افتخاری به مستخدمی داده شود بدون اینکه در شغل و تغییری حاصل گردد ولی مقرری مستخدم مزبور از حداقل مقرری مقامی که به طور افتخاری به او داده شده است نباید کمتر باشد و مدت خدمت در رتبه افتخاری مثل اشتغال رسمی در آن مقام منظور و در ورقه خدمت قید می‌شود.(ماده ۲۶ قانون استخدام کشوری مصوب۱۳۰۱/۹/۲۲ خورشیدی)
کسانی که پس از شش سال خدمت در یک مقام استعداد ارتقا به مقام بالاتری را ندارند حق اضافه مقرری را خواهند داشت و میزان این اضافه از خمس آخرین مقرری مستخدم مذکور تجاوز نکرده و بیش از دو مرتبه داده نخواهد شد.(ماده ۲۷ قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۰۱/۹/۲۱خورشیدی)
حداکثرمنتظرین خدمت هروزارتخانه ازصدی پنج عده کلیه مستخدمین آن نباید تجاوز نماید.(ماده۲۹قانون استخدام کشوری مصوب۱۳۰۱/۹/۲۱خورشیدی)